Σε Ελεύθερη Πτώση.....

....από τον τέταρτο όροφο, νωρίς το καλοκαίρι του '73, στα 28 του χρόνια. 
Spinal Cord injury είναι η διάγνωση. Αναπηρικό καρότσι for the rest of his life. Quite a change,  isn't it, mr. Robert Wyatt?

Τα τραγούδια ήταν γραμμένα νωρίτερα.
Άραγε θα ήταν τα ίδια τραγούδια αν ο δίσκος  είχε κυκλοφορήσει τότε, πριν συμβούν όλα αυτά;


Tο Rock Bottom είναι ένα οριοθέσιο, ένα landmark, στην ιστορία της Μουσικής.
Ποιάς μουσικής; μπορεί να αναρωτηθεί κανείς....


Μα, της Μουσικής που δεν μπαίνει σε folderάκια, σε ραφάκια "εδώ η jazz - εκεί η rock - παραδίπλα η soul", δεν κατατάσσεται, μόνο είναι εκεί, σε πιάνει από τον λαιμό, από τους πρώτους ήχους του Sea Song και σε οδηγεί περιδινίζοντας σε σε απίστευτα βάθη, σε υπνωτίζει τόσο που αφήνεσαι σε μια ατέρμονη κάθοδο, σε στοιχειώνει, αλλά δεν σε τρομάζει, και ξαφνικά, από τα μεγαλύτερα βάθη  βρίσκεσαι να ταξιδεύεις σε ένα άσπρο σύννεφο...


Ο πρώην drummer λοιπόν των Soft Machine, δεν παίζει ντραμς εδώ. 


Δημιουργεί.


Δημιουργεί ένα αριστούργημα, κυρίως αφαιρετικό , σε κάποια σημεία όμως γεμάτο αντιθέσεις.
παιχνιδάρικο και στοχαστικό, υπνωτιστικό και ενδοσκοπικό, άκρως μελωδικό και εντελώς μινιμαλιστικό ταυτόχρονα, έναν ανεμοστρόβιλο συναισθημάτων, φωνών, αναστεναγμών,πόνου, ηδονής, αφοσίωσης.....
Φαντάζομαι πως 8 μήνες στο κρεββάτι ενός νοσοκομείου είναι αρκετοί για να δεις τη ζωή σου σε παρελθόντα και σε μέλλοντα χρόνο.
Το Sea Song αντικατοπτρίζει την ξεχωριστή προσωπικότητα του Wyatt, το πιάνο οδηγεί άλλοτε διακριτικά κι άλλοτε υποβλητικά  την μελαγχολική φωνή του , ανάμεσα σε τραγούδι και σε ποίημα, 


You look different every time
from the foam - crested brine
it's your skin shining softly in the moonlight
Partly fish, partly porpoise, party baby sperm whale
Am I yours? Are you mine to play with?



 Εμβαθύνει σε φόρμες που αναδεικνύουν ευαισθησία και δύναμη ταυτόχρονα,  επανεξετάζοντας τις μουσικές  που μέχρι τότε δημιουργούσε ή ακολουθούσε...
το στοιχείο της jazz υπάρχει έντονο, ψήγματα ροκ επίσης,  μα ο δίσκος δεν μπαίνει εύκολα σε καλούπια, ιδιαίτερα σε μια περίοδο που το ροκ ήταν ή έτεινε να γίνει ο κυρίαρχος του παιχνιδιού.


Εδώ, το παιχνίδι κρύβεται στις λέξεις, στον ήχο της τρομπέτας, στα σκόρπια παιχνιδίσματα ενός σαξόφωνου, στη διακριτική παρουσία της κιθάρας του Mike Oldfield,  στο βογκητό του,  άραγε ανακλαστικός ήχος του πόνου που πλέον δεν θα μπορούσε να νιώσει;


Not nit not nit no not
nit nit folly bololey
Alifib my larder
Alifib my larder


I can't forsake you or 
forsqueak you 


Η Alfie (Alfreda Benge) είναι δίπλα του όλο αυτό το διάστημα, τον παντρεύεται λίγο μετά, και τα δύο ομορφότερα τραγούδια του δίσκου, το Alifib και το Alife (αναγραμματισμός άραγε;) είναι γραμμένα για εκείνη.
Κι εκείνη, σε αντάλλαγμα, του ζωγραφίζει το εξώφυλλο της πρώτης έκδοσης του δίσκου, απλό, παιδιάστικο, μια παιδική ζωγραφιά σ΄ένα όνειρο.

Μου φαίνεται κάπως σαν ιεροσυλία το να προσπαθήσει κανείς να μιλήσει γι αυτόν τον δίσκο.
Όλα ήταν διαφορετικά πριν, κι όλα ακούγονται εντελώς διαφορετικά μετά από το Rock Bottom κι αν το κάνω εδώ, τώρα, είναι γιατί πρέπει να σου πω ένα μυστικό καλέ μου,


Your lunacy fits nearly with my own, my very own
We're not alone


κι όπως στο λέω, ένα παιδικό ποιηματάκι μου έρχεται στο νού


And what's a bololey
when it's a folly?


I'm not your larder
I'm your dear little  dolly

Not nit not nit no not
nit nit folly bololey
Αtmykos my larder
Elmyang my larder