Πρίν ακόμα προλάβω νά συνειδητοποιήσω τήν κίνηση, είχε αρπάξει τό χέρι μου στά
δικά του
"Λεπτός, σάν τόν γλυκό άνεμο που φυσούσε χτές στά πρόσωπά μας, είναι ο μικρός κόσμος τής καρδιάς. Κοίταξε τί σημάδι έμεινε εκεί που ακούμπησε τό δάχτυλό σου!
Είναι ένα δαχτυλίδι που μού χάρισες. Είναι τό φιλί μιάς σφήκας. Σημάδι πάνω στά σημάδια.
Φιλί πάνω στά φιλιά... Διάφανος σάν τό καθαρό γυαλί, είναι ο κόσμος τής καρδιάς.
Κοίταξε πως ράγισε εκεί που τόν ακούμπησαν τά χείλια σου! Γυαλί πάνω στό γυαλί.
Ράγισμα πάνω στό ράγισμα".
Γιάννης Χρυσούλης
δικά του
"Λεπτός, σάν τόν γλυκό άνεμο που φυσούσε χτές στά πρόσωπά μας, είναι ο μικρός κόσμος τής καρδιάς. Κοίταξε τί σημάδι έμεινε εκεί που ακούμπησε τό δάχτυλό σου!
Είναι ένα δαχτυλίδι που μού χάρισες. Είναι τό φιλί μιάς σφήκας. Σημάδι πάνω στά σημάδια.
Φιλί πάνω στά φιλιά... Διάφανος σάν τό καθαρό γυαλί, είναι ο κόσμος τής καρδιάς.
Κοίταξε πως ράγισε εκεί που τόν ακούμπησαν τά χείλια σου! Γυαλί πάνω στό γυαλί.
Ράγισμα πάνω στό ράγισμα".
Γιάννης Χρυσούλης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου