Η φύση αυτής της ανατολίτικης αισθητικής στις τέχνες και στην καθημερινότητα, η φύση αυτής της ομορφιάς είναι αυτή των σκιών και του ομιχλώδους, ο όρος γέννησης και ύπαρξής της είναι το σκοτάδι και η ασάφεια, μια ομορφιά που είναι τέτοια γιατί είναι κρυμμένη, και αμυδρή, μισοϊδωμένη σαν μέσα σε όνειρο, αντίθετα με το αντικείμενο της δυτικής ομορφιάς που πρέπει πριν παραδοθεί στη θέα να στιλβωθεί και να φωτιστεί ολοκληρωτικά γιατί μόνον έτσι θα αναδειχθεί σε όλη του τη δόξα.

Junichiro Tanizaki



24.7.13

Can't find my way home....




...dazzed and confused. 
Θα χρησιμοποιήσω τα λόγια του Jake Holmes 
I never took acid. I smoked grass and tripped on it, but I never took acid.I was afraid to take it. 
The song's about a girl who hadn't decided whether she wants to stay with me or not.
It's pretty much one of those love songs.... "
τα οποία σχεδόν καμμία σχέση δεν έχουν με το τι συνέβη αυτό το διάστημα του ενός χρόνου και 40 ημερών που μεσολάβησαν από την τελευταία μου ανάρτηση. Ας κρατήσω μόνο το "a girl who hadn't decided whether she wants to stay with me or not", γιατί πραγματικά δεν είχα αποφασίσει αν θέλω να συνεχίσω να γράφω... 
Μετά, συνέβησαν και δύο "πυρηνικές εκρήξεις". 
Ένα χρόνο και σαράντα μέρες μετά,  τα πάντα είναι τελείως διαφορετικά.
Και τελικά, αυτή εδώ η gazza ladra περιέχει ένα κομμάτι της ζωής μου, των σκέψεών μου, των όσων επιστρέφουν στη μνήμη μου...
Της χρωστάω κάτι περισσότερο από το να της γυρίσω απλά την πλάτη και να την αγνοήσω.



ΥΓ. Αγαπητή Φ., είσαι πολύ συχνά στο μυαλό μου. Θα επανορθώσω σύντομα.