Η φύση αυτής της ανατολίτικης αισθητικής στις τέχνες και στην καθημερινότητα, η φύση αυτής της ομορφιάς είναι αυτή των σκιών και του ομιχλώδους, ο όρος γέννησης και ύπαρξής της είναι το σκοτάδι και η ασάφεια, μια ομορφιά που είναι τέτοια γιατί είναι κρυμμένη, και αμυδρή, μισοϊδωμένη σαν μέσα σε όνειρο, αντίθετα με το αντικείμενο της δυτικής ομορφιάς που πρέπει πριν παραδοθεί στη θέα να στιλβωθεί και να φωτιστεί ολοκληρωτικά γιατί μόνον έτσι θα αναδειχθεί σε όλη του τη δόξα.

Junichiro Tanizaki



30.3.16

ο δικός μας κώδικας

σε μερικά χρόνια ο δικός μας κώδικας μικρέ μου Γαβριά δεν θα υπάρχει
θα τον κρατήσω για πάντα μέσα στο μυαλό μου, μαζί με το χαμόγελό σου που φωτίζει κάθε στιγμή που σε σκέφτομαι και κάθε στιγμή που σε βλέπω
μαζί με τη φωνή σου, που δεν χρειάζεται να την ακούω, γιατί πολύ απλά είναι μια από τις δύο μουσικές που δεν φεύγουν ποτέ απ' το μυαλό μου
να μου λες,
είμαι φουρλαΐδας, γιατί γυρίζω σα σβούρα και μιλάω πολύ
να μου λες
θέλω σαλάαατα  σήζαρς και φάμπουργκερ
να μου λες
τατατάκια και τσικότο
να μου ζητάς
ματαρόνια τιμά
να σου κάνει
ζισάκ και να ξεκαρδίζεσαι
να σου κάνει
καρυδάκι και να φωνάζεις
να θυμώνεις στη μαμά σου που δεν αφήνει τα μομόνια να πέσουν για να τα μαζέψεις
να είσαι
φαγάνας γιατί είσαι ο Χάρχας
να είσαι
αλάνι α μπούμπα και μικρο λαμόγιο
να γίνεις
αστροναύτης να πας στη σελήνη και
πιλότος μαχητικού και
μανάβης
να βγαίνεις στο μπαλκόνι σου και να φωνάζεις σαν άλλος Ρωμαίος την Λυδία σου
και, ξέρεις  κάτι;
θέλω κι άλλα....
και θέλω να είσαι πάντα "διαμαρτυρόμενος" για ένα καλύτερο αύριο, όπως σ' αυτήν, την καλά κρυμμένη απ' τα μάτια των άπιστων φωτογραφία