Η φύση αυτής της ανατολίτικης αισθητικής στις τέχνες και στην καθημερινότητα, η φύση αυτής της ομορφιάς είναι αυτή των σκιών και του ομιχλώδους, ο όρος γέννησης και ύπαρξής της είναι το σκοτάδι και η ασάφεια, μια ομορφιά που είναι τέτοια γιατί είναι κρυμμένη, και αμυδρή, μισοϊδωμένη σαν μέσα σε όνειρο, αντίθετα με το αντικείμενο της δυτικής ομορφιάς που πρέπει πριν παραδοθεί στη θέα να στιλβωθεί και να φωτιστεί ολοκληρωτικά γιατί μόνον έτσι θα αναδειχθεί σε όλη του τη δόξα.

Junichiro Tanizaki



15.9.11

αριθμοί....

Ποτέ δεν είχαμε καλή σχέση, πάντα από απόσταση. Μακριά κι αγαπημένοι. Τα νούμερα, οι στατιστικές κι εγώ.
Εσχάτως, έχω εμβαθύνει αρκετά. Γηράσκω αεί....


Αρέσκομαι στο να αναλύω σε ποσοστιαίες μονάδες. Αυτά παθαίνει όποιος κάνει παρέα με πτυχιούχους Οικονομικών Σχολών! Λες και σου ζήτησα ντηαρ δρ να μου μάθεις ψυχρά μαθηματικά να πάρει, αφού ξέρεις, δεν είναι αυτά για μένα ....


Τόσο επί τοις εκατό  (%) εδώ, τόσο εκεί, τόσο παρέκει, κι άλλο τόσο στο α,β, γ.... οκ, κάτι μένει στο τέλος. Ευτυχώς προς το παρόν υπάρχει υπόλοιπο. Μικρό. Ίσαμε (sic) ένα 5% (επί τοις εκατό).
Πάλι καλά. Τουλάχιστον απομένει αυτό. Δεν μπορώ παρά να το αποδεχτώ. Παραίτηση και αποδοχή. Για μια φορά στη ζωή μου σκοπεύω να αποδεχτώ άνευ όρων. Αποδέχομαι ησύχως. Δεν έχω πιά δύναμη ούτε διάθεση, ούτε καν θέληση για θυμούς. Μονόδρομος.....


Θα μπορούσε να είναι χειρότερα εξάλλου.
Όπως στο δεύτερο μισό της σελίδας 89 του αγαπημένου μου βιβλίου - και αγαπημένου δώρου από έναν μοναδικό άνθρωπο.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου