Η φύση αυτής της ανατολίτικης αισθητικής στις τέχνες και στην καθημερινότητα, η φύση αυτής της ομορφιάς είναι αυτή των σκιών και του ομιχλώδους, ο όρος γέννησης και ύπαρξής της είναι το σκοτάδι και η ασάφεια, μια ομορφιά που είναι τέτοια γιατί είναι κρυμμένη, και αμυδρή, μισοϊδωμένη σαν μέσα σε όνειρο, αντίθετα με το αντικείμενο της δυτικής ομορφιάς που πρέπει πριν παραδοθεί στη θέα να στιλβωθεί και να φωτιστεί ολοκληρωτικά γιατί μόνον έτσι θα αναδειχθεί σε όλη του τη δόξα.

Junichiro Tanizaki



5.9.11

Όχι άλλο γκαζόν παρακαλώ....

Ούτε φοίνικες, στα νεοελληνικά εξοχικά!
Γιατί να πρέπει να αναπολώ;
Θα κατηγορηθώ ότι μεγαλώνω και ξαναγυρνώ το χρόνο πίσω, όχι ότι είναι κακό αυτό, όμως δεν είναι αυτός ο λόγος κι έτσι θα 'κατηγορηθώ' άδικα.
Αναπολώ τα εξοχικά των παιδικών μου χρόνων που τίποτα δεν ήταν εν τάξει. Ούτε εν συμμετρία.
Ούτε καν απαραίτητα εν καλαισθησία.
Ήταν το καταφύγιο από τον ανελέητο μεσημεριανό ήλιο μετά το μπάνιο, που δε φοβόσουν να μεταφέρεις την κολλημένη στα ξυπόλυτα πόδια σου άμμο, γιατί δεν είχε μάρμαρο ή πλακάκι να φοβηθείς μη το λερώσεις, και κανείς δε θα γκρίνιαζε.
Ήταν η αυλή με τα ατάκτως ερριμμένα  φυτά από δω κι από κει - ατάκτως διότι εννοείται ότι ο όρος αρχιτεκτονική τοπίου δεν υπήρχε -, τις απαραίτητες σε κάθε κήπο τότε συκιές και μουριές, κανείς βέβαια δεν έτρωγε τα μούρα, κάνανε ωραία σκιά όμως και ήταν και ωραίες μουτζούρες στα τσιμεντένια διαδρομάκια ανάμεσα στα παρτέρια, όταν τα πατούσαμε.
Ήταν οι κουζίνες με τα παράταιρα σερβίτσια, εξιλαστήρια θύματα της ανακαίνισης των αστικών σπιτιών, ότι περίσσευε κατέληγε στο εξοχικό,τα δωμάτια με τα κλειστά συνήθως παντζούρια τις ώρες της μεγάλης ζέστης, η μυρωδιά από το φιδάκι μόλις σουρούπωνε, τα παρατημένα ποδήλατα, το κατάβρεγμα της αυλής, όλα σκόρπια σα τη σκέψη μου αυτή τη στιγμή.


Σίγουρα, δεν είναι τα εξοχικά τα όμοια με τα σπίτια που χρησιμοποιούμε σαν μόνιμη κατοικία, με τους όμορφα και συμμετρικά κατασκευασμένους κήπους με το καλοκουρεμένο γκαζόν και τα τροπικά φυτά, με τα μαρμάρινα δάπεδα, τις πολυτελείς κουζίνες που κάθε πράγμα είναι σοφά τοποθετημένο στο ντουλάπι του και το μπρίκι του καφέ ανοξείδωτο, άραγε γιατί; νόμιζα πως το εξοχικό είναι για να αφήνεις πίσω σου την πόλη, όχι για να την κουβαλάς μαζί σου.
Προφανώς νόμισα λάθος.


Αφήστε με να γκρινιάζω. Όμορφα περάσαμε έτσι κι αλλιώς.


Μπορεί να φταίει κι  ο Jonathan..... That summer feeiling..,


When there's things to do not because you gotta
When you run for love not because you oughta
When you trust your friends with no reason notta
The joy I've named shall not be tamed

And that summer feeling is gonna haunt you one day in your life

When the cool of the pond makes you drop down on it
When the smell of the lawn makes you flop down on it
When the teenage car gets the cop down on it
That time is here for one more year

And that summer feeling is gonna haunt you one day in your life

If you've forgotten what I'm naming
You're gonna long to reclaim it one day
Because that summer feeling is gonna haunt you one day in your life
And if you wait until your older
A sad resentment will smolder one day
And then that summer feeling is gonna haunt you
And that summer feeling's gonna taunt you
And then that summer feeling is gonna hurt you one day in your life

When even fourth grade starts looking good
Which you hated
And first grade's looking good too
Overrated
And you boys long for some little girl that you dated
Do you long for her or for the way you were?
That summer feeling is gonna haunt you the rest of your life

When the Oldsmobile has got the top down on it
When the catamaran has got the drop down on it
When the flat of the land has got the crop down on it
Some things look good before and some things never were
But that summer feeling is gonna haunt you one day in your life

Well when your friends are in town and they got time for you
When you and them are hanging around and they don't ignore you
When you say what you will
And they still adore you
If thats not appealing, its that summer feeling
That summer feeling is gonna haunt you one day in your life

Its gonna haunt you
Its gonna taunt you
You're gonna want this feeling inside one more time
Its gonna haunt you
Its gonna taunt you
You're gonna want this feeling inside one more time

When you're hangin around the park with the water fountain
And there's the little girl with the dirty ankles
But she's on the swings where all the dust is kickin up
And you remember the ankle locket
And the way she flirted with you
For all this time how come?
Well that summer feeling is gonna haunt you one day in your life

You'll throw away everything for it 

When the playground that just was all dirt comes hauntin
And that little girl that called you a flirt
Memory comes tauntin
You pick these things apart they're not that appealin
You put them together and you'll get a certain feeling
That summer feeling is gonna haunt you one day in your life



http://www.youtube.com/watch?v=x_jRDVStzOY

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου