επίγνωση

... Μή μέ σφάξεις ποτέ μέ ίσιο σπαθί αγάπη μου. Εγώ ποθώ 

νά πεθάνω από γιαταγάνι. Εγώ είμαι ο ερωμένος τής καμπύ-

λης. Ο εραστής τών περιστροφών. Ο εκ περιστροφής αντι-

κείμενος τού υποκειμένου μου. Καί δέν είμαι τίποτε απ' αυ-

τά. Ούτε το αντικείμενο ούτε τό υποκείμενο. Είμαι η ίδια η 

περιστροφή. Τό καμπύλωμα τής πορείας τού υποκειμένου 

πρός τό αντικείμενο. Μιά καμπύλη. Μιά περίστρεψη. Ένα 

τόξο. Σάν τό βλέμμα μου. 

’, τό βλέμμα μου! Τί κύκλο κάνει γιά νά μέ συναντήσει! Τί 

ραντεβού πάνω στήν στροφή έχουμε δώσει αγάπη μου! Πώς 

βλέπω τήν καρδιά μου νά μού γνέφει στρέφοντας μέ μιά κί-

νηση που αγκαλιάζει όλον τόν χώρο! 

’! Μήν αφίσεις, μήν αφίσεις ποτέ νά μέ χτυπήσει ίσιο σπα-

θί. Εγώ ποθώ τό γιαταγάνι... Οι Ανατολίτες έχουν καταλά-

βει. Έχουν δεί. Έχουν ακούσει. Έχουν αυτιά καί μάτια πιό 

καλά από μάς καλή μου. Πιό ερωτευμένα. Πιό γλυκά. Έ-

χουν στό στήθος τους μιάν εξομολόγηση. Αυτοί μπορούν νά 

λείψουν γιά λίγο. Μπορούν καί φεύγουν γιά μιά στιγμή. Η 

ευθεία ποτέ δέν τούς έκανε δικούς της. Έχουν αρνηθεί τόν 

«συντομώτερο δρόμο»... Γι' αυτό άν μ' αγαπάς όχι μέ ίσιο 

σπαθί. Μέ γιαταγάνι νά μέ σκοτώσεις. 

Γιάννης Χρυσούλης 

ακούγοντας Residents. Six more miles (to the graveyard)