It's a great fun...

...doing radio…

Εννοώ ιντερνετικό ραδιόφωνο. Όχι το άλλο, το επίσημο…

Αυτό έχουμε, αυτό κάνουμε. Και το διασκεδάζουμε όσο δεν παίρνει….

Κατ’ αρχάς έχεις μια αίσθηση κοινόβιου.

Ειδικά εγώ, και ειδικά όσο ακόμα ο επίσημος τεχνικός μου σύμβουλος είναι ακόμα στη Σουηδία, και ο αναπληρωματικός τρέχει σαν τρελλός να βγάλει στον αέρα τις κάθε λογής λίγκες και στον εναπομείναντα ελεύθερο χρόνο του είμαστε κάπως σαν το γνωστό ασμάτιο… «το Σάββατο μπορείς; Μπορώ, μπορώ…..Ναι, αλλά δεν μπορώ εγώ».

Κι έτσι καταλήγω πάντα φιλοξενούμενη, πάντα με κάποιον να με προσέχει, πάντα με αμέτρητα μπουκάλια μπύρας ή πανάκριβο χύμα κρασί εξαιρετικής παλαίωσης απ’ το μπακαλικάκι, να συνοδεύουν κάτι βρώμικο και να πλαισώνουν την προετοιμασία του να βγείς στον αέρα, διότι νηστικό και διψασμένο αρκούδι δεν κάνει εκπομπή….

Και φυσικά, πριν βγει η δική μου, έχουμε φτιάξει πάντα στα πλαίσια του κοινοβιακού πνεύματος και την μισή εκπομπή της Παρασκευής ήτοι «Πορτοκαλής Ήλιος» από το γνωστό καραβάκι που έκανε δρομολόγια στον Αργοσαρωνικό κάπου εκεί στα αγαπημένα σέβεντις και είναι μια από τις πολλές εμμονές του dr. Μπάϊρα.

Ακαταλαβίστικοι στους περισσότερους αμύητους κώδικες επικοινωνίας…

«πως σου φαίνεται αυτό γι αρχή;»

«να βάλω την εκδοχή του over and over στα Γιαπωνέζικα;» λες κι έχουν αφήσει τίποτα ήσυχο οι Γιαπωνέζοι

«…και κοίτα πως θα κλείσω» «πες μου τη γνώμη σου, αυτό ή αυτό;»

«μην με εμπιστεύεσαι πάντα» λέω σε μια απέλπιδα προσπάθεια να μην πάρω επάνω την ευθύνη μιας λάθος επιλογής, αλλά και πάλι δεν επιμένω ιδιαίτερα γιατί ξέρω ότι αυτό που φτιάχνουμε έτσι, τώρα, ανάμεσα σε σκορπισμένα στο πληκτρολόγια τρίμματα Old Holborn, σκόρπια cds και αυτό το εκπληκτικό box με τα βινύλια των soundtracks των ταινιών του Κουροσάβα που πολύ θα ήθελα μια μέρα να αποκτήσω κι εγώ, η εκπομπή λοιπόν αυτή που μισοφτιάχνουμε δυό ώρες πριν ξεκινήσει η δική μου, θα έχει αλλαχθεί εντελώς μέχρι να βγεί στον αέρα την Παρασκευή, κι έτσι ότι και να πω δεν έχει σημασία.

Μετά, έχεις πάντα το άγχος μην πέσει ο server…

Ο server μπορεί να πέσει είτε γιατί ο υπολογιστής σου απλά έχει πάρει ανάποδες, είτε γιατί η σύνδεσή σου δεν είναι στον σωστό πάροχο (διαφήμιση δεν κάνουμε), είτε πολύ απλά γιατί κάποιος με τον οποίο αμοιβαία δεν χωνεύεστε σου έχει κάνει βουντού!

Αλλά και πάλι, με την νέα εκδοχή της παλαιάς καλής μεθόδου «ρίχτου μια κλωτσιά και θα στρώσει», κάνεις ένα restart κι όλα έρχονται στα ίσα τους.

Καμμιά φορά έχεις και καλεσμένους…..

Κάθε ραδιοφωνική εκπομπή που σέβεται τον εαυτό της έχει και καλεσμένους. Οι οποίοι παρακολουθούν με την απαραίτητη προσήλωση. Τσακώνονται μεταξύ τους, πειράζονται, αναλύουν τον Satie και προσπαθούν να πείσουν για την μοναδικότητα του Aphex Twin τους υπόλοιπους, φωνάζουν την ώρα που εσύ έχεις το μικρόφωνο ανοιχτό, και γενικά φέρονται με τον προσήκοντα σεβασμό στην εκπομπή σου που εκείνη τη στιγμή βρίσκεται εν εξελίξει…

Αυτά, και άλλα τινά λοιπόν βρίσκονται πίσω από κάθε εκπομπή ιντερνετικού ραδιοφώνου, και , φαντάζομαι ότι είναι εξίσου συναρπαστικά με το να βρίσκεσαι σε ένα ραδιοθάλαμο με τον ηχολήπτη απέναντι να συνεννοείστε στη νοηματική, και αρκετούς άλλους για support…

Το μόνο που απομένει για την αποψινή εκπομπή είναι να έχω αποφασίσει μέχρι τις 22:00  τι θα παίζω μετά τον Pascal Comelade, γιατί, οι Sun City Girls δεν μου κάθονται καθόλου καλά….

Σίγουρα δεν θα παίξω αυτό, αλλά μου αρέσει πάρα πολύ και το παραθέτω :)