Η φύση αυτής της ανατολίτικης αισθητικής στις τέχνες και στην καθημερινότητα, η φύση αυτής της ομορφιάς είναι αυτή των σκιών και του ομιχλώδους, ο όρος γέννησης και ύπαρξής της είναι το σκοτάδι και η ασάφεια, μια ομορφιά που είναι τέτοια γιατί είναι κρυμμένη, και αμυδρή, μισοϊδωμένη σαν μέσα σε όνειρο, αντίθετα με το αντικείμενο της δυτικής ομορφιάς που πρέπει πριν παραδοθεί στη θέα να στιλβωθεί και να φωτιστεί ολοκληρωτικά γιατί μόνον έτσι θα αναδειχθεί σε όλη του τη δόξα.

Junichiro Tanizaki



10.6.25

Ξέχασα να σου στρίψω ένα τσιγάρο....


 

Αυτός εδώ στην προεδρική του πολυθρόνα είναι ο Pippo, Εκ του Filippo, προς τιμήν του Inzaghi, τον βρήκανε σε ένα χαρτοκιβώτιο στα σκουπίδια κάπου στην Σπάρτη, με τον άντρα μου τα βρήκαμε κάπου στη μέση, εκείνος ήθελε Lou (hello Reed) αλλά επειδή λάτρευε και τον Pippo Inzaghi στην Μίλαν τότε που έβαλε το νικητήριο γκολ στη Λίβερπουλ, εγώ πάλι είμαι Λίβερπουλ αλλά παραβλέπω το νικητήριο γκολ καθώς έβλεπα τον Inzaghi με τη Γιουβέντους και ήταν κούκλος ο άτιμος, Pippo it is.

Ο Pippo, ο δικός μας, κάνει τις βόλτες του σε σκυλότοπους (κατά το παιδότοπους) κι εκεί γνώρισε τη Λίζα και παίζουν μια χαρά.

Πάει και στο πάρκο, το μεγάλο, κι εκεί έχουν εγκαταλείψει ένα τσομπανοσκυλάκο, κούκλο, αλλά πρέπει να του βρούμε οικογένεια....

Τυπώνουμε λοιπόν με τη βοήθεια του Π. που είναι ο μπαμπάς της Λίζας (διότι εγώ ως συνταξιούχος πλέον δεν μπορώ να αντεπεξέλθω στα λεφτά που ζητάει ο κυριος Μάϊκροσοφτ για το οφις) αφίσες μήπως και βρεθεί οικογένεια για τον τσομπανοσκυλάκο, και συναντιόμαστε στο μεγάλο πάρκο να παίξουν τα παιδιά και να μου δώσει κάποιες αφίσες, και μου λέει ο Π. εκεί που τα παιδιά κυνηγούσαν τις γάτες του πάρκου άνευ δεσμών, να σου στρίψω ένα τσιγάρο και του λέω όχι ευχαριστώ διότι πέντε-έξι χρόνια έχω να το βάλω στο στόμα μου και μετά ως γνήσιος τοξότης αλλάζω γνώμη και του λέω στρίψε μου ένα, πόσο κακό μπορεί να μου κάνει, και με τούτα και με κείνα πέρασε η ώρα, μαζεύτηκαν ο Pippo με τη Λίζα εξουθενωμένοι και πήραμε το δρόμο του γυρισμού διότι ήταν η μέρα που ο Ολυμπακός έπαιζε τον 4ο αγώνα για το ππρωτάθλημα μπάσκετ και ως γνωστόν εκ των υστέρων το πήραμε, και μόλις με πιάνει το φανάρι χτυπάει το κινητό το οποίο βασικά δεν σηκώνω όταν οδηγώ, αλλά ήταν η γιορτή μου και ήμουν και σταματημένη και δικαιολογούμαι για την παρανομία και το σηκώνω στα τυφλά και ακούω:

"Έχεις φύγει; Ξέχασα να σου στρίψω ένα τσιγάρο...."



2 σχόλια:

  1. Χαχαχαχαχαχα τι λες τώρα ε; Να σου πω, καλύτερα γιατί αυτή η αφηρημάδα σε γλίτωσε από ένα τσιγάρο, που είχες να βάλεις στο στόμα σου τόσο καιρό. Και να συνεχίσεις να το κάνεις.

    Λοιπόν, ο Πίππο είναι κούκλος και χαίρομαι πάρα πολύ που μοιραζόμαστε μια ακόμα αγάπη. Έχουμε και εμείς τον Άρη μας, ημίαιμο Βέλγικο, που βρήκα κουταβάκι στο δάσος της Δεκέλειας με το ποδήλατο πριν 10 χρόνια. Και είναι ο γιος μας κι αυτός.
    Πολύ καλά κάνατε και αυτό φανερώνει την ψυχή σας.
    Μίλαν ο σύζυγος ε; Χμμμ, την συμπαθώ όπως επίσης και τη Λίβερπουλ. Είχαμε δίλημμα τότε τι να υποστηρίξουμε.

    Υ.Γ. Στην υγειά μας το πρωτάθλημα μπάσκετ. Επιστροφή στο θρόνο.
    Υ.Γ.2 Πολύχρονη κοπέλα μου! Με ολόθερμες ευχές. Πότε η γιορτή; Τι;

    Φιλιά πολλά και ότι όμορφο εύχομαι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Σ' ευχαριστώ Γιάννη μου για τις ευχές, ονομαστική γιορτή είχα, την Κυριακή. Και να σου πω, αυτό με το τσιγάρο, μια φορά, το χάρηκα. Εννοείται δεν θα το συνεχίσω, αλλά ήταν μια πολύ φροντιστική χειρονομία, που εξετίμησα δεόντως !!

    ΑπάντησηΔιαγραφή