.... λένε λοιπόν οι ειδικοί ότι είναι σημαντικό τις μέρες αυτές για να μην πέσει η "ψυχολογία" μας - προφανώς η ψυχολογική μας κατάσταση είναι κάτι σαν τον δείκτη ντάου τζόουνς - θα πρέπει ν' ακολουθούμε την ρουτίνα που ακολουθούσαμε προ κορωνοϊού.
Λοιπόν, αγαπητοί ειδικοί, σχωρνάτε με, αλλά εγώ ως γνήσιος τοξότης και μάλιστα με ωροσκόπο υδροχόο, προτιμώ να σας αγνοήσω και να κάνω του κεφαλιού μου, πράγμα που όπως διαπίστωσα κρατά την "ψυχολογία" μου πολύ ανεβασμένη!
Κατ' αρχήν το βιολογικό μου ρολόϊ ρυθμίστηκε αυτομάτως να ξυπνά αργότερα. Κι αν υπάρχει κάτι που σέβομαι απεριόριστα είναι το βιολογικό μου ρολόϊ. Κρατώ ακόμη το τελετουργικό 45άλεπτο προετοιμασίας πλήρους πρωινού - ποτέ δεν κατάλαβα γιατί κάποιοι περιμένουν να πάνε διακοπές για να φάνε μια ομελέτα - και κουβέντας με το αγόρι μου. Κατά τα λοιπά, θ' αφήσω το μαλλί μου να γνωρίσει την αίσθηση της απελευθέρωσης από τα κάθε λογής χημικά, και θα τριγυρνάω άβαφη και με τις φόρμες μου, απολαμβάνοντας αυτόν τον απροσδόκητα κερδισμένο ελεύθερο χρόνο. Και ναι, η αυτοπεποίθησή μου είναι πολύ καλά αγαπητοί μου ειδικοί, σας ευχαριστώ τα μάλα για το ενδιαφέρον, καθώς δεν εξαρτάται (η αυτοποποίθησή μου) ούτε από την Estee ούτε από την κομμώτριά μου
Στα πλαίσια λοιπόν της μη ρουτίνας είδα την Ευτυχία, πολύ καλή ταινία θα έλεγα, αν, στη σκηνή με τον Τσιτσάνη ο δημιουργός δεν έκανε κάτι σαν την "Ωδή στην Δήμητρα Παπαδοπούλου" η μόνη ατυχής και εκτός τόπου και χρόνου σκηνή της ταινίας, μιας ταινίας που το μόνο που θα μπορούσα να της προσάψω είναι ότι ενώ διαδραματίζεται σε πολύ σημαντικές περιόδους της χώρας μας και όχι μόνο - καταστροφή της Σμύρνης, ΒΠΠ, εμφύλιος, χούντα - μέσα απ' την ζωή της Ευτυχίας δεν φαίνεται να περνάει τίποτα απ' όλα αυτά. Είμαι σίγουρη ότι μπορούσε να τα κάνει και τα δύο παράλληλα, αλλά πάλι, ξέρω εκ των έσω ότι ήταν επιλογή του να σταθεί καθαρά στην βιογραφία κι έτσι κακία δεν του κρατώ.
Είδα και μια σειρά που την παρουσίασαν σαν την καλύτερη έβερ του νετφλικσ και που φυσικά δεν ήατν η καλύτερη εβερ, ήταν όμως πολύ καλή και διδακτική καθώς δείχνει πως μια γυναίκα ασφυκτιά μέσα σ' ένα αυστηρά θρησκευτικό περιβάλλον και δεν ισχύει αυτό μόνο για το ιουδαϊκό περιβάλλον της Έστι, αλλά και για το ισλαμικό περιβάλλον της Γκάλι και της Σιρίν, μιας και πριν από το Unorthodox είχα δει το Fauda, και κάπως έτσι, με πολλές ταινίες, διαβάζοντας αποσπάσματα από τον Ερωτόκριτο, ζωγραφίζοντας, φτιάχνοντας λεμονάδα με τα υπέροχα λεμόνια του φίλου μας του Ντέμιαν κι ακούγοντας μουσικές, πέρασαν χωρίς να το καταλάβω 22 μέρες κι όλας, αν και θα πάψω να τις μετράω γιατί καμμιά σημασία δεν έχει.... το μόνο που με θλίβει είναι ότι όταν επανέλθουμε στην κανονικότητα, τα χάδια κι οι αγκαλιές θα ειναι πιά μετρημένα, κι εγώ είμαι χαδού, όσο δεν παίρνει χαδού...
Χαδού λοιπόν!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα Magpie
Είναι το μόνο σίγουρο πως οι μέρες που έρχονται θα είναι διαφορετικές. Είναι γερό χαστούκι όλο αυτό. Πιο ανασφαλείς, πιο φτωχικές ίσως, αλλά πιστεύω πως σε κανένα - ενάμιση χρόνο, αν βρεθεί το εμβόλιο θα έχουμε να κάνουμε με μια νόσο όπως η γρίπη, άντε λίγο πιο βαριά.
Την Ευτυχία την είδα το χειμώνα που μας πέρασε, μου άρεσε πολύ σαν χαρακτήρας, μου άρεσε το πρώτο μισό της ταινίας περισσότερο, δεν μου άρεσε καθόλου η Καραμπέτη, μου κάνει σαν υπερβολικά να προσπαθεί.
Το σπίτι πάντα μου άρεσε και πάντα το αγαπούσα κυρίως επειδή όλα μου τα αγαπημένα και ενδιαφέροντα ήταν μέσα σ'αυτό. Με ενοχλεί όμως στον εαυτό μου, που πολλές φορές το μόνο που θέλω είναι να χαλαρώνω, που σημαίνει πχ ότι ενώ θα μπορούσα να ζωγραφίσω δεν μπαίνω στη διαδικασία να βάλω τον εαυτό μου να πιεστεί. Δεν πολυθέλω να σκέφτομαι, αυτό με ενοχλεί. Δεν πολυθέλω να παρακολουθήσω κάτι με υπομονή στην τηλεόραση. Δεν έχω την ποσότητα της υπομονής που είχα παλιότερα. Να πχ θα ήθελα να έχω φτιάξει σήμερα το πρωί έναν ωραίο καινούργιο, πάνινο σελιδοδείκτη για τα το βιβλίο μου. Δεν..
Ωστόσο μέσες άκρες κάνω κάτι από αυτά που μου αρέσουν, διαδίκτυο, βιβλίο, κέντημα, ψωμί, messenger, αυτά.
Τί όμορφες οι φρέζες σου, το κίτρινο είναι Άνοιξη όπως και να το κάνουμε. Κι ας χιονίζει σήμερα στα πέριξ.
Καλή συνέχεια :)
καλημέρα fish eye... η ανασφάλεια θα είναι μέρος της καθημερινότητάς μας, το είδα στο βλέμμα των "συμπολιτών" μου στο σούπερ μέρκετ από την πρώτη κιόλας εβδομάδα της καραντίνας. Αγριεμένο βλέμμα όταν πλησιάζει κάποιος, όταν περιμένεις στην ουρά στα ταμεία, φαντάζομαι ότι όταν θα κυκλοφορούμε λεύτεροι στο πρώτο φτάρνισμα που θα ακούμε θα πετροβολούμε στον ταλαίπωρο - εγώ ως αλλεργική έχω να φάω τρελλο ξύλο:) Απόλαυσε την χαλαρότητα, κι αν σ' ενοχλεί τόσο το ότι αφήνεις κάποια πράγματα στην άκρη, είναι ευκαιρία να ξεκινήσεις ένα bullet journal και να τα βάλεις όλα σε τάξη! άσε που θα εξασκήσεις και τη ζωγραφική σου για να κάνεις τις σελίδες πιό όμορφες. θα βρεις άπειρες ιδέες στο διαδίκτυο. Όσο για την υπομονή, τι να πω... θα πάρουμε ντοκτορά στο patience management! Πάντως τις ειδήσεις τις έχω περιορίσει (δεν βλέπω τηλεόραση έτσι κι αλλιώς) διαδικτυακά μόνο δύο φορές την ημέρα. και επιλεκτικές πηγές.
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαίρομαι που σου αρέσουν ο φρέζιες, τις λατρεύω-αυτές και τα ζουμπουλάκια....
καλή δύναμη!