Πολύ φοβάμαι, πως όλο αυτό, όταν περάσει δεν θα μας αφήσει καθόλου σοφότερους.
Ο κόσμος, εδώ και πολλές δεκαετίες βαδίζει ακολουθώντας το ρεύμα και μια πανδημία δεν θα τον κάνει να αλλάξει πορεία, έστω κι αν, βαδίζοντας αντίθετα με το ρεύμα δεν σημαίνει καθόλου ότι οπισθοδρομείς...
Σκέψου, όλα αυτά που μας φαίνονταν πιά οικεία (σε καιρούς προ πανδημίας), τα είχε γράψει ο Philip K. Dick από την δεκαετία του 60 ακόμη, κι όχι μόνο στο Ubik.
Όλα αυτά που μας φαίνονταν άγρια (σε καιρούς προ πανδημίας) τα είχε γράψει ο Ballard και καιρός είναι να αρχίσουν να μοιράζουν το Running Wild στους γονείς ως βοήθημα διαπαιδαγώγησης.
Όλα αυτά που μας φαίνονταν (σε καιρούς προ πανδημίας) στέρηση προσωπικής ελευθερίας, τα έχει γράψει ο Spinrad, επίσης από τα τιμημένα 60ς.
Και για όλα αυτά που μας ταΐζουν (σε καιρούς προ πανδημίας) μας είχε προειδοποιήσει στο "Τι ωραίο πλιάτσικο" ο Κόου, απ' την εποχή της αξιότιμης κυρίας Μαργαρίτας Θάτσερ.
Τότε ήταν ακόμη fiction, τώρα είναι reality, μια reality που τίποτα αισιόδοξο δεν προμηνύει.
Φοβάμαι, πως άν όχι με τον συγκεκριμένο ιό, με τον αμέσως επόμενο και πάλι πανίσχυρο απέναντι στον δήθεν πανίσχυρο άνθρωπο, το ήδη τρεμάμενο οικοδόμημα ευημερίας και προόδου θα καταρρεύσει εντελώς και θα καταλήξουμε σαν τους επιζώντες μιας παγκόσμιας καταστροφής στο Mad Max, στο Escape from New York, στο 28 Days Later κι άλλα νεότερα των οποίων οι τίτλοι μου διαφεύγουν, δεν μου διαφεύγει όμως η ουσία! Θα κρυβόμαστε, θα σκοτωνόμαστε για λίγες σταγόνες νερό ή ακόμα χειρότερα για μια χούφτα πετρέλαιο κι όχι δολλάρια - αυτός είναι ο θαυμαστός καινούργιος κόσμος, όχι του Άλντους Χάξλευ αλλά ο καταδικός μας.
Στο πικάπ παίζει ένας δίσκος του Tartini με τον David Oistrakh, δώρο ενός καλού φίλου, τα λόγια του οποίου με ώθησαν να τον επιλέξω την συγκεκριμένη στιγμή:
"Η εγκαταλελειμένη Διδώ, σ' αυτήν την συγκεκριμένη εκτέλεση, δεν μοιάζει να υποφέρει από θλίψη μετά την εγκατάλειψή της από τον Αινεία, αλλά από μια ανείπωτη οργή!"
Δεν φοβάμαι λοιπόν, ούτε εγώ για το αύριο. Αλλά οργίζομαι!
Αγαπητή Κάλλη, τίποτα δεν έχω διαβάσει από όλα αυτά. Το 1984 του Όργουελ μόνο κι αυτό στα 2/3 του περίπου το άφησα στο κομοδίνο για την επόμενη μέρα κι από τότε πέρασαν χρόνια :) Ασφυκτικό!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚοίταξε να δεις όμως πήγα σε δικιά ανάρτηση του 2011 και ήταν χριστούγεννα http://yourthievingmagpie.blogspot.com/2011/12/merry.html
και η ανάρτηση σου τελειώνει κάπως έτσι
''ελπίζω τα επόμενα Χριστούγεννα να μας βρούν πλέον ελεύθερους....''
Σαν να ζούμε ένα de ja vous δεν μοιάζει;
Και μάλιστα υπάρχει και σχόλιο μου από κάτω :)
Ακούω Tartini και είναι απόλαυση στα αυτιά μου!
Στελλα μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήΤελικά πάντα υπάρχει κάτι το οποίο ευχόμαστε! Έτσι, για να μην ησυχάζουμε... Το 2011 τα πρώτα Έντονα σημάδια της κρίσης έκαναν την εμφάνισή τους, εννοώ στην καθημερινότητά μας. Φοβάμαι όμως ότι αυτό δεν θα περάσει τόσο εύκολα... και το λέω αυτό καίτοι είμαι φύσει ασιόδοξη αλλά και "καταραμένη" να βλέπω πίσω από τις εικόνες!
Να προσέχουμε Στέλλα μου, αυτό πρέπει να κάνουμε, και να διατηρούμε ακμαία την κριτική μας σκέψη, αυτήν που τόσο επιδέξια προσπάθησαν κάποιοι (όχι οι ίδιοι πάντοτε) να αποπροσανατολίσουν στρέφοντάς την σε διακοσμητικά ζητήματα.
Κι έμπνευση χρειαζόμαστε, για να διατηρούμε ακμαίο το ηθικό μας.
Με Ταρτίνι, ή, γιατί όχι, με Rossini: La gazza ladra ouverture (the thieving magpie)!!
καλή μέρα να έχεις, καλό ζύμωμα!
Ώστε αυτό λοιπόν είναι το ''the thieving magpie''.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈψαχνα τις προάλλες να βρω την ερμηνεία της φράσης.
Δεν βρήκα κάτι.
Μου θυμίζει πουλί, μαύρο με πορτοκαλί ράμφος, επιβλητικό και σκεπτόμενο σε βάθος. Πώς και γιατί μη ρωτάς :)
Υπέροχο άκουσμα, να τα θετικά και αυτής της επικοινωνίας!
Ναι, σήμερα είναι μέρα ψωμιού και δικής μου χαράς γιατί νιώθω δημιουργική ενώ συγχρόνως ταίζω την οικογένεια.
φιλιά
Καλησπέρα λοιπόν και από εμένα. Βλέπω μάλιστα και εδώ την αγαπητή φίλη τη Στέλλα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάλλη, (το γράφω σωστά;) λοιπόν;
Πήρα τις πρώτες γεύσεις από το δικτυακό σου σπιτικό που μου προξένησε έντονες εντυπώσεις για το ύφος αλλά και την ποιοτική του σκέψη. Κάτι που φαίνεται αμέσως στην αναφορά του τίτλου στον Ιάπωνα συγγραφέα, τον οποίο και δεν γνώριζα.
Σε αυτό καθ' εαυτό το θέμα της ανάρτησης, ναι, θα ανατριχιάσω μαζί σου στις σκέψεις που έρχονται στο μυαλό σου. Δεν ξέρω τι δύναμη έχουμε ως άνθρωποι, αναφέρομαι στο μέσο δυτικό άνθρωπο, να ξεπερνάμε τέτοιες κρίσεις. Όλα αυτά που κουβαλάμε ως χειραγώγηση και αλλοτρίωση είναι πολύ βαριά ομού με τις αυταπάτες μας.
Στέκομαι και εγώ ομόσκεπτος κοντά σου.
Καλώς σε βρίσκω λοιπόν και εδώ αγαπητή φίλη.
(Υ.Γ. Μια μικρή παράκληση-υπόδειξη; Επειδή είναι κόσμος με θέματα όρασης μήπως θα μπορούσες να μεγαλώσεις λίγο τη γραμματοσειρά σου στο μπλογκ; Μια μικρή παράκληση με όλο το θάρρος).
Α, ναι, η Στέλλα είναι υπεύθυνη για την επίσκεψή μου στο δικό σου cinefil!! Καλώς ήρθες Γιάννη, και θ' αρχίσω από το ΥΓ: σ' ευχαριστώ για την επισήμανση και θα φροντίσω άμεσα να επανορθώσω. Η προσβασιμότητα είναι κάτι που πολύ με απασχολεί.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Τανιζάκι, έγραψε το Εγκώμιο της Σκιάς φαντάσου κάπου στο 1933. Το λάτρεψα μόλις το διάβασα, είναι πολύ κοντά στην δική μου θεώρηση για την ζωή, η οποία διευκρινίζω, δεν είναι καθόλου οπισθοδρομική!
Κοίτα, δύναμη ως άνθρωποι έχουμε, έχει φανεί μέσα στους αιώνες, όπως έχει φανεί ότι συνήθως την χρησιμοποιούμε καταστροφικά. και όχι μονον οι δυτικοί. Η Ανατολή του σήμερα πολύ διαφέρει από την Ανατολή του Τανιζάκι ή, για να μιλήσουμε κινηματογραφικά, την Ανατολή του Παρατζάνωφ....
Έχουμε πολλά να πούμε συνταξιδεύοντας!
Αγαπητή Magpie, εγώ και φοβάμαι και θλίβομαι και ενίοτε οργίζομαι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠιστεύω πως για άλλη μια φορά βρισκόμαστε σε μια καμπή της ιστορίας και το αύριο δε θα μοιάζει με τίποτα με όσα ζήσαμε έως τώρα.
Η μορφή που θα πάρει εξαρτάται από πολλούς παράγοντες , αυτή τη στιγμή άγνωστους και ανεξέλεγκτους και ελπίζω για το καλό όλων μας να επικρατήσει το ευνοϊκότερο για την ανθρωπότητα σενάριο.
Όχι γιατί πιστεύω πως η ανθρωπότητα το αξίζει, αλλά επειδή υπάρχουν και πραγματικά αθώοι ανάμεσα μας.
Για την ώρα εύχομαι μια ήρεμη Μ. Εβδομάδα, με καλά νέα, αν είναι δυνατό, από παντού!
Ζούμε ενδιαφέροντες καιρούς, αγαπητή Scarlett! Το έλεγα προ κορωνοϊού για διαφορετικούς λόγους ή μάλλον όχι: οι λόγοι είναι ίδιοι, ο βασιλιάς είναιγυμνός, απλώς τώρα μας φανερώθηκε με άλλον τρόπο. Θα συμμεριστώ την ευχή σου, είναι κρίμα να πληρώσουν αθώοι, δεν "τα φάγαμε μαζί "-το ιδανικό βεβαίως θα ήταν να αφυπνισθούν οι αθώοι και να πάψουν να είναι μαριονέτες. Ασχέτως πίστης ή θρησκείας, οι μέρες του Πάσχα έχουν την ικανότητα να γίνονται μέρες εσωτερικής αναζήτησης, μέρες σκέψης και ηρεμίας. Ας το εκμεταλλευτούμε. Σου εύχομαι να τις περάσεις όμορφα!
ΑπάντησηΔιαγραφή