όλα αυτά τ’ αξημέρωτα πρωινά
όλος αυτός ο πόνος, που ίσως δεν ήταν πόνος, ήταν ακριβώς
στην ακμή, στο σημείο που δεν μπορείς να ξεχωρίσεις τον αβάσταχτο πόνο από την
ανείπωτη χαρά
όλη αυτή η μουσική που έκανε ολοκληρωτική κατάληψη στο
μυαλό, στ’ αυτιά, στην ψυχή σου
όλα όσα σου έδωσε, όλα όσα σου έμαθε, σου χάρισε, σου έδειξε
...και μετά,
όλη αυτή η πληρότητα
όλη αυτή η χαρά
όλη αυτή η λάμψη
όλα, μπορούν να συμπυκνωθούν σε μια στιγμή, σ’ ένα βλέμμα, σ’
ένα φευγαλέο χάδι, σ’ ένα τίναγμα του κεφαλιού, σε μια πυρηνική έκρηξη, σ’ ένα
τραγούδι:
μόνο που μαζί του, θα είναι κάθε φορά και διαφορετικό….
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου