Η φύση αυτής της ανατολίτικης αισθητικής στις τέχνες και στην καθημερινότητα, η φύση αυτής της ομορφιάς είναι αυτή των σκιών και του ομιχλώδους, ο όρος γέννησης και ύπαρξής της είναι το σκοτάδι και η ασάφεια, μια ομορφιά που είναι τέτοια γιατί είναι κρυμμένη, και αμυδρή, μισοϊδωμένη σαν μέσα σε όνειρο, αντίθετα με το αντικείμενο της δυτικής ομορφιάς που πρέπει πριν παραδοθεί στη θέα να στιλβωθεί και να φωτιστεί ολοκληρωτικά γιατί μόνον έτσι θα αναδειχθεί σε όλη του τη δόξα.

Junichiro Tanizaki



14.6.12

Α day in her life...



 Άραγε το μικρό  Bedonkohe Apache κοριτσάκι,μεταμορφώθηκε σε SnowWhite? 
ή είναι ακόμα ένα άγριο γατί, άλλοτε χαδιάρικο κι άλλοτε έτοιμο να σε γρατζουνίσει;
Μήπως είναι όλα αυτά μαζί; Qui sait?
Και πως να είναι άραγε μια τυχαία μέρα στη ζωή του?
χωρίς πολλά λόγια, διότι τα λέει όλα η μουσική.

Πως είναι μια μέρα στη ζωή της Χιονάτης; ή τουλάχιστον πως ήταν μέχρι τώρα...
Για τις επόμενες, κανείς δεν μπορεί να ξέρει, διότι κυριαρχεί η αβεβαιότητα (για όλους φαντάζομαι)- αν και αυτό μπορούμε να το παλέψουμε, μπορούμε ακόμα να κυνηγήσουμε το όνειρό μας, δυό μέρες έμειναν.

Για την καλή διαδικτυακή μου φίλη Summertime Blues που μερικές Τετάρτες δεν προλαβαίνει να είναι εκεί και μου ζητάει να βρω τρόπο να τις ακούει και μετά..
Λοιπόν, ο μόνος τρόπος που ξέρω είναι να τις αποτυπώσω:
εδώ την χθεσινή Χιονάτη με τις 8 νότες
κι εδώ της προηγούμενης Τετάρτης, έτσι όπως ξεκίνησε να αφηγείται το μακρύ ταξίδι του Χανς Κάστορπ...