Η φύση αυτής της ανατολίτικης αισθητικής στις τέχνες και στην καθημερινότητα, η φύση αυτής της ομορφιάς είναι αυτή των σκιών και του ομιχλώδους, ο όρος γέννησης και ύπαρξής της είναι το σκοτάδι και η ασάφεια, μια ομορφιά που είναι τέτοια γιατί είναι κρυμμένη, και αμυδρή, μισοϊδωμένη σαν μέσα σε όνειρο, αντίθετα με το αντικείμενο της δυτικής ομορφιάς που πρέπει πριν παραδοθεί στη θέα να στιλβωθεί και να φωτιστεί ολοκληρωτικά γιατί μόνον έτσι θα αναδειχθεί σε όλη του τη δόξα.

Junichiro Tanizaki



3.7.21

Στη σκιά

 


Οι ορτανσίες μου έχουν γύρει τον ανθό τους κουρασμένες απ’ τον καύσωνα.

Στην πλαστή δροσιά του κλιματιστικού, αυτή τη δροσιά που μισώ κυρίως γιατί δεν μπορώ να κάνω αλλιώς, ψάχνω το καταφύγιό μου απ’ τη ζέστη στις γωνιές αυτές του μυαλού μου που κανείς δεν έχει πρόσβαση - εκτός αν του δώσω εγώ.

Σο σπίτι του παππού Ζ και της γιαγιάς Κ, ο αιωνόβιος ευκάλυπτος έριχνε τη σκιά του στην μπροστινή αυλή, αλλά το απόγευμα. Μπροστά απ’ τον ευκάλυπτο η θάλασσα, ανέβαινες τα τρία σκαλάκια, η αυλή τσιμεντένια για να χωράει το «σόϊ» ή πιο σωστά «ΤΟ σόϊ»-τα δέντρα ήταν στην πίσω αυλή, δέντρα κι ότι άλλο ήθελες, μην ψάχνεσαι για καλοσχεδιασμένες ινσταγκραμικές αυλές, ένα πιθάρι εδώ, ένα γυάλινο μπουκάλι εκεί να μαζεύει ζεστό νερό, μια κορομηλιά, πέντ’ έξι ψωραλέες γάτες, δυό τρεις φερ φορζέ-, τσιμεντένια λοιπόν, η μπροστινή βεράντα, αλλά η σωτηρία απ’ τον καύσωνα ήταν μέσα, στα κουφωτά παντζούρια, στα λεπτά σεντόνια από γάζα πάνω σε κάθε κρεββάτι ή ράντζο, σ’ ένα γυάλινο βάζο με τα πασπαλισμένα με ζάχαρη μπισκότα που έφερνε ο θείος Διονύσης και, κυρίως, στη μυρωδιά απ’ το φιδάκι σε κάθε δωμάτιο κι είναι αυτή η μυρωδιά απ’ το φιδάκι που απεγνωσμένα αναζητώ κάθε που το θερμόμετρο χτυπάει τους 35, μέχρι και τα φιδάκια τώρα τα κάνανε πολίτικλυ κορρέκτ και δεν μπορείς να μαστουρώσεις, τα σεντόνια από γάζα δεν υπάρχουν πουθενά αλλά η Αγγλία παίζει απόψε ενάντια στα Ουκρανά και πολύ θα το χαρώ να φτάσει στον τελικό, βασικά θα το χαιρόμουν διπλά αν έφταναν στη θέση τους οι σκωτσέζοι ή οι ουαλοί αλλά ομάδες δεν έχουν, προς τιμήν τους λοιπόν, ο Ray Davies στο πικάπ και, αυτό εδώ το τραγούδι αφιερωμένο εξαιρετικά σε όλους όσους πιστεύουν ότι αυτό που ζούμε είναι μια καλή ζωή….

'Cause he gets up in the morning,

And he goes to work at nine,

And he comes back home at five-thirty,

Gets the same train every time.

'Cause his world is built 'round punctuality,

It never fails.

And he's oh, so good,

And he's oh, so fine,

And he's oh, so healthy,

In his body and his mind.

He's a well respected man about town,

Doing the best things so conservatively.

And his mother goes to meetings,

While his father pulls the maid,

And she stirs the tea with councilors,

While discussing foreign trade,

And she passes looks, as well as bills,

At every suave young man.

'Cause he's oh, so good,

And he's oh, so fine,

And he's oh, so healthy,

In his body and his mind.

He's a well respected man about town,

Doing the best things so conservatively.




6 σχόλια:

  1. Κάρρη μου καλησπέρα σου,
    Βρήκα την αυλή. Ανέβηκα στο τσιμεντένιο της πλάτωμα, ένιωσα τη δροσιά από του αιωνόβιους ευκάλυπτους, τη σκιά τους, το μεγαλείο τους. Χάιδεψα τις γατούλες. Είδα τα άλλα φυτά και τα λουλούδια. Δρασκέλισα την πόρτα της εισόδου και μπήκα στο εσωτερικό για να απολαύσω τη δροσιά, την ομορφιά, την ανθρωπιά.
    Είναι φιδάκια που κρατούν ακόμα την κλασική ...μαστούρα στο άρωμά τους. Είναι και τα ...μοντέρνα καθώς λες που είναι ....ουδέτερα.
    Ακούγοντας τις στροφές της μουσικής του Χανζ Ζίμμερ "The dark knight" στον Μπατμαν, στέλνω μια αγκαλιά ευχές μου για να είσαι καλά και να αντέχεις.
    Φιλιά καλή μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ωραίες παρέες έχεις Γιάννη μου - και η ταινία, και η μουσική.... ευτυχώς φύσηξε ένα αεράκι, έσκασαν μύτη και μερικά σύννεφα και αισιοδοξώ!!
      Σ' ευχαριστώ που πέρασες μια βόλτα απ' την αυλή των θαυμάτων, στείλε μου σε παρακαλώ και την μάρκα για το μαστουροφιδάκι και θα είμαι αιώνια ευγνώμων :-)
      Στέλνω κι εγώ ευχές για ένα δροσερό κα ήρεμο καλοκαίρι, με μόνες ανησυχίες αυτές του μυαλού!

      Διαγραφή
    2. Τις έχουμε ανάγκη τις όμορφες παρέες Κάρρη μου, ειδικά τέτοιας προέλευσης. Μισό να δω το φιδάκι που βάζουμε εδώ και μυρίζει. Pyrox. Αυτό! Σε ένα πράσινο κουτάκι. Εύχομαι να έχεις όμορφες καλοκαιρινές στιγμές κοπέλα μου. Τα φιλιά μου.

      Διαγραφή
  2. Είχα κι εγώ παππού Ζ. (Ζαχαρίας) με κίνδυνο να μου δώσουν το όνομα του ουφφφ ευτυχώς το ξανασκέφτηκαν!
    Πολλές οι αναμνήσεις από τα παλιότερα χρόνια, κι από διακοπές στο χωριό, συνήθως στη μια γιαγια γιατί η άλλη ήταν μακριά, στην Κρήτη ή και μητέρα του πατέρα μου δλδ η πεθερά! :)
    Τον παππού το Ζ. μόνο από τις φωτογραφίες τον γνωρίζω.
    Τα φιδάκια δεν τα πολυχρησιμοποιούσαν οι δικοί μου ούτε τώρα εμείς. Ούτε ταμπλέτες βάζω, προτιμώ τα ζβιννν και τα τσιμπήματα όπως δείχνει.
    Αγόρασα ένα φιδάκι πριν λίγα χρόνια έτσι για το αντέτ που λένε αλλά έμεινε αχρησιμοποίητο. Δεν μου αρέσουν όσα καπνίζουν και όσα μυρίζουν :)

    Κάρρη ή Κάλλη;
    μπερδεύτηκα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κάλλη, ζαχαρένιο ψαροματάκι μου, αλλά δεν θέλω και να διορθώσω το Γιάννη, μικρή σημασία έχει...
      Σκέφρομαι διαβάζοντας και για τις δικές σου διακοπές στο χωριό, πως τουλάχιστον η δική μας γενιά, ίσως και μια δυό επόμενες έχουμε ως σημεία αναφοράς τα χωριά των παππούδων. Οι μικρότεροι τι θα έχουν, που μαζευτήκαμε όλοι στις μεγάλες πόλεις;
      Ζαχαρίας κι ο δικός μου, αν και πιό πολύ έζησα το άλλο (το μικρό) ζεύγος παππουδογιαγιάδων. Το φιδάκι, φιδάκι όμως, κι οι παστίλιες. Ακόμα και σήμερα, δεν λέω βγαίνω να ποτίσω, αλλά βγαίνω να ταΐσω τα κουνούπια πάντως: αδηφάγα!!
      Τις αναμνήσεις ας τις "κατηγοριοποιήσουμε" σε δύο Στέλλα μου, αυτές που τις δημιούργησαν άλλοι για εμάς, κι αυτές που στη συνέχεια δημιουργήσαμε εμείς για εμάς.
      Να έχεις ένα όμορφο και δροσερό βράδυ, με ή χωρίς βζζζζνν παρ' ολίγον Ζαχαρένια μου :-)

      Διαγραφή
    2. Εγώ πάλι πότε θα σταματήσω να θέλω να θέλω να τους διορθώσω όλους;
      Ναι έχουμε πολλές αναμνήσεις στο χωριό και τώρα πια είναι όμορφες γιατί τότε δεν το πολυθέλαμε να πάμε.
      Μ'άρεσε πολύ ο διαχωρισμός των αναμνήσεων, δεν το έχω εφαρμόσει ακόμη και δεν ξέρω αν μπορώ.
      -Ζαχαρούλα- με αποκαλεί ο σύντροφος μου όταν θέλει να μου δείξει το ''μίσος'' του. Ειρωνικά!!! :-)

      Διαγραφή