Η φύση αυτής της ανατολίτικης αισθητικής στις τέχνες και στην καθημερινότητα, η φύση αυτής της ομορφιάς είναι αυτή των σκιών και του ομιχλώδους, ο όρος γέννησης και ύπαρξής της είναι το σκοτάδι και η ασάφεια, μια ομορφιά που είναι τέτοια γιατί είναι κρυμμένη, και αμυδρή, μισοϊδωμένη σαν μέσα σε όνειρο, αντίθετα με το αντικείμενο της δυτικής ομορφιάς που πρέπει πριν παραδοθεί στη θέα να στιλβωθεί και να φωτιστεί ολοκληρωτικά γιατί μόνον έτσι θα αναδειχθεί σε όλη του τη δόξα.

Junichiro Tanizaki



31.10.20

Soul Cakes and more (όποιος φοβάται πέφτει και κοιμάται)

 




Σήμερα, που το πέπλο ανάμεσα στους δύο κόσμους, το δικό μου και τον δικό σας γίνεται τόσο λεπτό, θα σας περιμένω. Θ’ αφήσω ένα πιάτο στο τραπέζι, ίσως όχι-σίγουρα όχι-μ’ όλες τις λιχουδιές που σας αρέσουν διότι δεν μπορούμε να παραβλέψουμε το γεγονός ότι το μικρό σας αλάνιαμπούμπα παύλα τσιτσάκι παύλα λοιπά γλυκόλογα είναι πλέον σκληρά εργαζόμενο κι ο χρόνος δεν είναι σχεδόν ποτέ με το μέρος της, λιχουδιές όμως θα είναι, και λικέρ πικραμύγδαλο απ’ τα χεράκια μου θα είναι και αυτό το υπέροχο κέϊκ μήλου με σιρόπι σφενδάμνου, το οποίο βεβαίως και θα αφιερώσω στις ψυχές σας, όλων εσάς που αγάπησα όσο δεν παίρνει άλλο, και δεν είστε πιά κοντά μου, αλλά, σαν επιλογή και σε αντικατάσταση των καθιερωμένων και παραδοσιακών αλλά ξενόφερτων soul cakes είναι κυρίως και αποκλειστικά για το αγόρι μου (διευκρινίζω: το μεγάλο αλλά ναι, ναι, και τα άλλα δύο θα πάρουν το μερίδιό τους) που μήνες μου ζητούσε μια μηλόπιτα σαν αυτές που μνημονεύουν στις αμερικάνικες ταινίες - γιου νόου απλπάινκόφι – βάλε και την πλύση εγκεφάλου του Lynch με τις «υπέροχες» κερασόπιτες του Twin Peaks, ξεστράτισα κι εγώ, αλλά, είμαι σίγουρη πως όσο σας αγαπώ με αγαπάτε  και δεν θα μου θυμώσετε.



Και μετά, θα βγω στην αυλή μου και θα χαζεύω το φεγγάρι, αυτή τη δεύτερη πανσέληνο του Οκτώβρη που ποιητικά βάφτισαν blue moon, κι αυτό το μοναχικό αστέρι που βρέξει χιονίσει σκάει μύτη κάθε βράδυ ακριβώς πάνω από την ταράτσα της κυρίας Μαρίκας κι ας μου εξηγήσει κάποιος (όχι απαραίτητα τώρα) γιατί ενώ η γη κινείται αυτό είναι πάντα εκεί…

Και θα σας αγαπώ πολύ-τα λοιπά περί χαλοουγουίν, πλαστικές τζαμποαράχνες και έτερες αμερικανιές μακριά από μας…..

Peter Paul and Mary στο player σε λούπα, γιατί ναι, η μαγεία υπάρχει….






Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου